کارگردان : John Lee Hancock نویسنده : Kelly Marcel, Sue Smith بازیگران : Emma Thompson, Tom Hanks, Annie Rose Buckley برای نویسنده ای که داستانهای طولانی می نویسد، امر نوشتن تنها فنی و تکنیکی نیست. با اینکه ممکن است مسخره به نظر برسد اما نویسنده با شخصیت هایش ارتباط برقرار می کند تا جایی که آنها می توانند به اندازه ی هر انسان ساخته شده از پوست و خون "واقعی" شوند. این نکته به ویژه وقتی صدق می کند که شخصیت ویژگی های مهم فردی مربوط به گذشته ی نویسنده را در خود داشته باشد. مورد پی. ال تراورس هم از این دست بود. او نویسنده ی کتابهای محبوب «مری پاپینز» است که میتوان گفت به دلیل اقتباس سینمایی سال 1964 محبوب ترین و مشهور ترین کتاب نزد بچه ها (و بزرگترها) هستند. «نجات دادن آقای بنک» روایتگر این است که این فیلم چطور با وجود 20 سال مخالفت و ممانعت تراورس در مقابل پیشنهادات والت دیزنی، سر انجام ساخته شد. تراورس آنقدر عاشق شخصیت هایش بود که تصور تغییر کردن یا کوچک شدن آنها برای حضور روی پرده ی سینما برایش نوعی کفر به شمار می رفت. «نجات دادن آقای بنک»، به عنوان سیری در روند "ساخت" «مری پاپینز» چیزهای به شدت جذابی ارائه می کند اما فیلم بخش عمده ای از تأثیر احساسی خود را در طی چند فلش بک به دست می آورد که نشان می دهند چرا شخصیت های «مری پاپینز» تا این حد برای تراورس ارزش داشتند. فیلم که میان سالهای 1906 در استرالیا و 1961 در لس آنجلس رفت و برگشت می کند، تصویری کامل از نویسنده را به نمایش می گذارد که نقش کودکی اش را انی روز باکلی بازی کرده است و اما تامپسون در نقش شصت و چند سالگی او ظاهر شده است. دیگر نقش آفرینی برجسته ی فیلم مربوط به تام هنکس است که تصویری که از والت دیزنی ارائه می دهد، طبق گفته ی کسانی که این غول سنگین وزن هالیوود را از نزدیک می شناختند مو به مو دقیق است، حتی در رفتار شخصی جزئی او. کمپانی دیزنی «نجات دادن آقای بنک» را روی صحنه برده است تا 50 امین سالگرد ساخت فیلم «مری پاپینز» را جشن بگیرد. این فیلم همانقدر که یک درام عالی است، نشانگر هدف گیری هوشمندانه ی بازار فروش است زیرا فیلمی که به آن اشاره می کند در یک نسخه ی بلوری ترمیم شده با مقدار زیادی امکانات ویژه به صورت بلو-ری وارد بازار شده است. «نجات دادن آقای بنک» مانند یک اشتها آور عمل می کند؛ تقریباً غیرممکن است که این فیلم را ببینید و احساس نیاز شدید نکنید که نسخه ای از فیلم موزیکال جولی اندروز و دیک ون دایک پیدا کنید. علاوه بر این گفته شده که «نجات دادن آقای بنک» معذرت خواهی به تأخیر افتاده ی شرکت والت دیزنی از تراورس است، زیرا کینه ی او نسبت به دیزنی پس از اکران «مری پاپینز» عمیق تر شد (این نکته در فیلم نمایش داده نشده است). بازی های قوی یکی از دلایل تأثیرگذاری «نجات دادن آقای بنک» تا به حد حاضر است. گروه بازیگران به شدت حرفه ای و قدرتمند هستند و برندگان و نامزدهای اسکار سالهای پیش میان آن حضور دارند. اعتبار و شهرت هنکس و تامپسون آشکار است اما پاول جیاماتی و ریچل گریفینز که بازیگران نقش های فرعی هستند نیز نامزدی اسکار را در کارنامه ی خود دارند. قدرت بازیگران نقش های فرعی، درست به اندازه ی نقش آفرینی عالی هنکس و تامپسون، ویژگی ای است که «نجات دادن آقای بنک» را از چندین و چند فیلم ساخته شده "بر اساس یک داستان واقعی" بالاتر قرار می دهد. موسیقی متن توماس نیومن به دلیل به کار بستن آزادانه ی نمونه هایی از تم های موسیقی آشنای فیلم های والت دیزنی، به خصوص «مری پاپینز» اثری به یادماندنی و برجسته است. حداقل ده مورد از میزان های برادران شرمان به شکل های مختلف استفاده شده اند و زمانی که تراورس برای اولین بار ترانه ی " Let's Go Fly a Kite" را می شنود نقطه ی برجسته ای در فیلم به وجود می آید. ارتباط های موسیقیایی و استفاده از کلیپ ها در نزدیکی پایان فیلم ریسمانی درونی و مانند بند ناف میان «نجات دادن آقای بنک» و «مری پاپینز» متصل می سازد و اجازه می دهد حس نوستالژی و خاطره تأثیرگذاری فیلم را بیشتر کند. «نجات دادن آقای بنک» به تنهایی فیلمی دلپذیر و خوشایند جمعیت است. با این حال فیلم برای آنهایی که علاقه ی خاصی به «مری پاپینز» دارند، مانند یک گنجینه به نظر می رسد. منبع: نقد فارسی